The Bittersweet Story of My Pre-Loved Things

ทีมไอแอลไอยูกลับไปคุ้ยบ้านมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มาในเวอร์ชั่นที่แซดกว่าเดิม แบบความสัมพันธ์จบแต่คนไม่จบ เพราะของบางอย่างอาจเป็นหลักฐานการมีชีวิตอยู่ของใครสักคน หรืออาจพาย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่จำไม่ลืม (แวะปาดน้ำตาสักครู่) 

เลยอยากท้าให้คุณลองไปคุ้ยของที่บ้านอีกครั้ง (ไม่ว่าจะคุ้ยตอนจัดชั้นหนังสือ ตอนรื้อตู้เสื้อผ้า ตอนทำความสะอาดชั้นวางของ ฯลฯ) ยังจำได้ไหมว่าคุณได้ของสิ่งนั้นมาได้อย่างไร ตอบให้ได้ว่าอยู่ในสถานะไหน ถ้าตกที่ช่อง ‘เคยรัก’ พาของชิ้นนั้นมาแลกกันที่  ili U Barter System Fair ‘ตลาดนัด-แลก-พบ’ ได้นะ นอกจากจะได้พาของเคยรักชิ้นนั้นมาเจอเจ้าของใหม่แบบส่งให้กับมือ ยังได้แลกของเคยรักชิ้นอื่นกลับบ้านไปด้วย

เพราะความทรงจำเกี่ยวกับของชิ้นนั้น คือหนึ่งในกติกา ‘ของเคยรัก’ ที่เราอยากให้ทุกคนพกใส่กระเป๋าเอามาแลกเปลี่ยนกัน มาเจอกันที่ ili U Barter System Fair อย่าลืมซื้อบัตรมาเป็น ‘คนแลก’ https://bit.ly/3XPJPIc  (ราคา Early Bird ถึงวันที่ 15 สิงหาคมนี้)

“บางเรื่องที่ผ่านไปนานแล้ว จนเราไม่ได้คิดถึงมันอีก แต่ก็ไม่ได้แปลว่ามันหายไปไหน วันดีคืนดีเราอาจจะไปขุดเจอมันขึ้นมาอีกก็ได้” 

“เราค้นเจอเสื้อตัวนี้ในมุมลึกของตู้เสื้อผ้า มันคือเสื้อที่เราเคยเล่นเกมกับแฟนเก่า ว่าจะเดินเข้าร้านเสื้อผ้าแล้วลองสลับกันซื้อเสื้อให้กันใส่ โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ว่าจะเลือกอะไรให้ สุดท้ายเราได้สเวตเตอร์สีเขียวตุ่นตัวนี้มา เอาจริงๆ พอได้มาก็ไม่ได้ใส่บ่อยเท่าไหร่หรอกนะ เราคงคิดว่ามันไม่ค่อยเหมาะกับสไตล์เราแหละ” 

“ตอนนั้น พอความสัมพันธ์จบลงกะทันหัน เราก็มัวโฟกัสแต่ความรู้สึกที่ไม่ดี จนทำให้ลืมไปว่าเราเคยมีเรื่องดีๆ ด้วยกันอยู่เยอะเลย เสื้อตัวนี้คือหนึ่งในนั้น ตอนนี้ก็ผ่านมาก็หลายปีจนแทบไม่ได้อยู่ในชีวิตกันและกันแบบสิ้นเชิงแล้ว แต่ยังไม่เคยได้บอกลากันแบบดีๆ เลย ก็ขอบอกลากับเสื้อแทนแล้วกัน ขอบคุณนะเสื้อ ขอให้ได้เจอเจ้าของใหม่ในตลาดนัด-แลก-พบ คราวนี้ และจงมีชีวิตใหม่ที่ดีต่อไปนะ”

“หลายปีก่อน มีช่วงที่ self-doubt หนักๆ มาเคาะหัวว่า ‘แกไปต่อไม่ได้แล้วเว่ย ยอมๆ เถอะ’ เป็นช่วงที่ใช้ชีวิตแบบเชื่อคำในหัวทุกวัน”

“จนวันหนึ่งได้ไปช่วยงานพี่ศิลปินที่ชอบมากๆ เป็นลูกมือในอีเวนต์ที่ต้องวาดภาพลงบนที่รองแก้ววงกลมให้แบรนด์นาฬิกาแบรนด์หนึ่ง เรานัดเจอกันครั้งแรก และเขาให้เราลองวาดลงที่รองแก้วชิ้นนี้ เราตื่นเต้นมากๆ คิดไปเรื่อย เขาจะยอมรับในตัวเราไหม ถ้าวาดไม่สวยพี่เขาจะไล่เรากลับบ้านไหม จนวาดลองมือด้วยเสร็จ เขาก็นัดวันและตกลงทำงานด้วย แกว่าฉันดีใจแค่ไหน!”

“ในวันที่เราไม่ยอมรับในตัวเอง ไม่เป็นพวกเดียวกับตัวเองแล้วทำอะไรไม่ได้ มีเรื่องเล็กๆ มาช่วยให้ใจชื้น ลดความสงสัยในตัวลงไปนิด มันดีจังแฮะ”

“ที่รองแก้วนี้เป็นตัวแทนของความ self-doubt ที่ไม่แย่ เพราะมีคนช่วยโอบอุ้มความรู้สึกนั้นไว้ ที่บ้านมีหลายชิ้น เลยแบ่งมาแลก 1 ชิ้น มันดราม่านะ แต่เป็นดราม่าที่ดีกับชีวิตน่ะ”

“สมัยเพลง ‘เบาเบา’ ฮิตไปทั่วบ้านทั่วเมือง ก็ฮิตไกลไปถึงสุราษฎร์ธานีด้วย สมัยนั้นทุกพักเที่ยง ทุกเย็น ที่โต๊ะหินอ่อนรอบโรงเรียนจะต้องมีเด็กจับกลุ่มเล่นอูคูเลเล่กันระหว่างรอพ่อแม่มารับ”

“ด้วยความเป็นเด็กช่างฝัน ที่ฝันว่าตัวเองจะเล่นดนตรีได้ หลังจากลองมาแล้วหลายอย่าง ไวโอลิน ขิม เบล แต่ไม่เป็นโล้เป็นพาย อูคูเลเล่เลยเป็นสิ่งสุดท้ายที่หมายมั่นว่าต้องเล่นเป็นให้ได้!”

“ร้องไห้ หาเหตุผลสารพัดให้พ่อซื้อให้ ทำสัญญาว่าถ้าได้มาจะเล่นเพลงนู้นเพลงนี้โชว์ แต่การขอร้องพ่อครั้งนั้นไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะพ่อพูดประโยคที่ทำให้เจ็บหัวใจว่า ที่ผ่านมาเราไม่เคยตั้งใจฝึกฝนอะไรอย่างจริงจังเลยสักอย่าง ครั้งนี้พ่อก็ยากจะทำใจเชื่อ ตอนนั้นได้ยินแล้วแซดมาก ทำไมพ่อถึงดูถูกความตั้งใจของฉันอย่างนี้ แต่ตอนนี้ผ่านมา 10 กว่าปีละ ยังเล่นไม่เป็นเบย เอิ้กๆ สงสัยพ่อจะเห็นอนาคต และรู้จักลูกสาวดีสุดๆ”

“เคยไปฟังเสวนาหนังสือ ‘ปีศาจ’ ช่วงพรรคอนาคตใหม่กำลังพีค ธนาธรคือหนึ่งในผู้ร่วมเสวนา ก็คุยกันถึงโควต ‘ผมเป็นปีศาจที่กาลเวลาได้สร้างขึ้นมาหลอกหลอนที่อยู่ในโลกเก่า…ท่านอาจจะเหนี่ยวรั้งอะไรไว้ได้บางสิ่งบางอย่างชั่วครั้งชั่วคราว แต่ท่านไม่สามารถจะรักษาทุกสิ่งทุกอย่างไว้ได้ตลอดไป’ ตอนนั้นฟังแล้วก็ฮึกเหิมนะ แต่ก็อดตั้งคำถามไม่ได้ว่าทำไมปีศาจแห่งการเปลี่ยนแปลงยังหลอกหลอนอีลีตไม่สำเร็จสักที หนังสือเล่มนี้เขียนตั้งแต่ยุค 2490 นะ!”

“ตัดภาพมา ธนาธรโดนตัดสิทธิทางการเมือง อนาคตใหม่ถูกยุบ ก้าวไกลชนะเลือกตั้งแต่ไม่ได้เป็นรัฐบาล พิธาถูกสั่งหยุดปฏิบัติหน้าที่ชั่วคราว คำพูดสวยหรูกลายเป็นประโยคโฆษณาทางการค้า ฯลฯ ดราม่าไหมมมม”