“ตั้งแต่พกปิ่นโตไปกินข้าวก็ไม่รู้สึกผิดเวลากินเหลืออีกเลย”

ออกตัวก่อนว่าเราเป็นคนหนึ่งที่แพ้โปรโมชั่นตามร้านอาหารมาก ประเภทเซ็ตที่ให้เลือกเมนูหนึ่ง สอง สาม ในราคาประหยัดกว่าสั่งจานเดียว หรือเวลาหิวทีไรเราก็จะสั่งอาหารมาแบบหน้ามืดตามัวทุกที และใช่แล้ว สิ่งที่ตามมาส่วนใหญ่ก็คืออาหารเหลือ ถ้าจะให้ฝืนกินต่อจนหมดก็คงไม่ไหว จะให้ทิ้งก็เสียดาย สิ่งที่เรามักทำบ่อยๆ ในตอนแรกเลยจึงเป็นการขอให้ทางร้านห่ออาหารกลับบ้านมาให้

เมื่อมีเหตุการณ์นี้บ่อยเข้า ที่บ้านเลยเต็มไปด้วยกล่องพลาสติกจำนวนมาก แล้วส่วนใหญ่กล่องพวกนี้มักจะไม่ใช่กล่องที่ใช้ซ้ำได้ คือใส่อาหารเก็บเข้าตู้เย็นหรือใส่อะไรจุกจิกก็พอไหว แต่คุณภาพมันไม่ได้เหมาะกับการใส่อาหารอุ่นซ้ำเหมือนพวกทัปเปอร์แวร์เนี่ยสิ และยิ่งมีกล่องแบบนี้เยอะๆ สุดท้ายเลยมักเป็นการล้างกล่องเก็บไว้จนล้นบ้าน แทบจะไม่ได้เอาไปรียูสจริงๆ เท่าไหร่เลย

ในช่วงหลัง เราและที่บ้านเลยค้นพบวิธีการที่เลิศกว่า (แต่อาจจะลำบากกว่านิดหน่อย) นั่นคือการพกปิ่นโตใส่รถไปกินข้าวซะเลย เพราะส่วนใหญ่อาหารที่กินเหลือก็มักจะมาจากการกินข้าวครอบครัวนี่แหละ พอกินเหลือปุ๊บก็ส่งตัวแทนไปเอาปิ่นโตมาใส่ ได้อาหารกลับบ้านไปอีกมื้อ ยิ่งบางครั้งกินเหลือหลายเมนู พกปิ่นโตไปอันเดียวก็หอบอาหารกลับมาได้หลากหลาย ไม่ต้องพกกล่องหลายไปเลย  หรือเวลาไปกินข้าวตามร้านตามสั่งที่ไม่ได้มีบริการห่ออาหารใส่กล่องให้ดีๆ ปิ่นโตนี่ช่วยชีวิตไว้ได้เยอะมาก 

ยิ่งสำหรับคนติดบ้านแถมไม่ชอบสั่งเดลิเวอรี่แบบเรา อาหารเหลือจากมื้อก่อนๆ เรียกได้ว่าเป็นขุมทรัพย์ บางทีก็กินเลย บางทีเอาไปใส่นู่นนี่เพิ่มหน่อยก็กลายเป็นมื้อใหม่ต่อชีวิตได้แบบไม่เสียทรัพยากรและเสียเงินสักบาท

อาจมีเสียงต้านทานมาว่าการพกปิ่นโตออกไปกินข้าวนั้นออกจะลำบากไปหน่อย ถ้าไม่ได้ขับรถไปเอง เราก็ขอมาแนะนำตัวเลือกที่ง่ายกว่านั้นหน่อย อย่างการพกกล่องหรือทัพเปอร์แวร์ไปทั่วไปนี่แหละ หาถุงหูหิ้วใส่ไปด้วยก็ดีจะได้แยกถือสบายๆ (แต่เก็บได้ไม่จุใจเท่าปิ่นโตหรอกนะ) หรือจะใช้วิธีทิ้งกล่องไว้ที่ออฟฟิศก็ได้ เวลาออกไปข้างจะได้คว้ากล่องออกไปด้วยแบบสะดวกๆ ส่วนใครไม่ชอบความเกะกะของหรือปิ่นโตจะลองใช้ถุงซิลิโคนที่เขาฮิตๆ กันอยู่ก็น่าสน อันนี้บางเฉียบพกใส่กระเป๋าเบาๆ แบบไม่เพิ่มน้ำหนักและไม่วุ่นวายแน่นอน

อย่างไรก็ตาม การกะปริมาณการสั่งให้พอดีกับการกินก็เป็นสิ่งที่มองข้ามไม่ได้เลย เราเองก็จะพยายามต่อไปในเรื่องนี้เหมือนกัน