บันทึกสถิติงดซื้อเสื้อใหม่ 2019-2020

Published | 31 December 2020

Content Designer | jiraporn

Graphic Designer | natpriya

ฉันเป็นคนรักการซื้อเสื้อผ้ามาก จนคนรอบตัวทักว่าใส่เสื้อผ้าซ้ำบ้างไหม

แต่ทุกครั้งที่เปิดตู้เสื้อผ้า ก็ยังรู้สึกว่าไม่มีเสื้อผ้าจะใส่, คลาสสิก!

จนกระทั่งต้นปี 2019 มีแพลนไปดูคอนเสิร์ตเป็นเพื่อนสามีที่โตเกียว จึงตัดสินใจซื้อโค้ทสู้ภัยหนาวราคาแพง เลยตั้งใจจะไม่ช้อปเสื้อผ้าตอนไปเที่ยวแล้วเพื่อไถ่บาป แต่รองเท้าก็ดันกัดจนเดินไม่ได้ตั้งแต่ไปถึงวันแรก สามีประคองไปซื้อสนีกเกอร์รุ่นลิมิเต็ดราคาแรง ด้วยความเห็นแก่สิ่งเก๋ ก็ยอมรูดบัตรเลือดซิบๆ ไป พอคูณออกมาเป็นเงินไทยได้ถูกต้อง ก็ตั้งปณิธานเลยว่าปีนี้จะไม่ซื้อเสื้อผ้าใหม่แล้วโว้ย!

และเป็นที่มาของความพยายามไม่ซื้อเสื้อใหม่ตลอด 2 ปี ที่ผลลัพธ์จะทำได้ไหม…ทำได้หรือเปล่า

จุดแตกหัก ที่นักช้อปต้องหักดิบ!

หลังเทน้ำชามัตฉะพิพัฒนสัตยาว่าจะไม่ซื้อ ก็รอดการช้อปตลอดทริปได้จริง (แต่เป็นทริปที่แห้งแล้งใจมาก พอไม่ได้ช้อปปิ้ง โตเกียวเหมือนจะไร้ความหมาย) จนกลับมาไทยแล้ว ก็ยังหยุดช้อปได้ต่อ (แน่นอน เพราะหมดตูด!)

ความฟินช่วงแรกของการหักดิบงดช้อป คือการเดินผ่านเชลฟ์ลดราคาใน Uniqlo ที่เคยคุ้ยทุกครั้ง ราว MUJI ที่แวะไปหยิบๆ จับๆ ทุกครั้งก็ไม่เคยหวั่นไหว ZARA H&M MNG ที่ปกติไม่ค่อยได้ใส่ก็ยิ่งไม่ชายตาแล Topshop ที่ชอบซื้อตอนเซลก็ทำอะไรฉันไม่ได้!

ไถฟีดเจอเสื้อพรีออเดอร์รูปเกาๆ ในไอจีน่ะเหรอ จริงๆ ก็สนใจในความสวย ความแฟเชิ่น และราคาถูกจัง แต่ออฟฟิศฉันใกล้ยูเนี่ยนมอลล์มาก แวะไปดูของจริงทีไรก็ตัดใจง่ายเลย เพราะคัตติ้งและคุณภาพผ้ามันชวนให้หวั่นใจว่าจะอยู่กันได้ไม่นาน

พอหยุดซื้อได้จริงจัง ก็ชักจะสำคัญตัวว่านี่ฉันกำลังเปลี่ยนแปลงโลก

Fast Fashion จงพินาศ ประชาราษฎร์จงเจริญ!

เมษา พฤษภา มิถุนา กรกฎา… ผ่านไปอย่างราบรื่นโดยไม่ควักกระเป๋าซื้อเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว (ก็ต้องยอมรับว่าเสื้อผ้าที่มีอยู่มันก็เยอะจนแกไม่ต้องซื้อใหม่แล้วย่ะ!) แต่ความสัมพันธ์แม่ลูกก็เริ่มเฉา เพราะเพื่อนร่วมช้อปอย่างแม่ไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ดีๆ ก็เลิกซื้อ ไปเดินช้อปปิ้งด้วยกันแล้วไม่สนุกเหมือนเก่า!

ก็ยังคงเดินดูเสื้อผ้าอยู่นะ แต่มีคาถา “เหมือนที่มีแล้วเลยเนอะ” ก็จะตัดใจง่าย แล้วรู้เลยว่า เราก็ชอบซื้อเสื้อผ้าแบบเดิมๆ ที่เรามีอยู่แล้วอยู่นั่น แต่ไม่เคยถามตัวเองจริงจังซักที ว่าจะมีเหมือนๆ กันไปทำไม (แม้ดีเทลมันจะต่างกันนิดๆ หน่อยๆ ก็เถอะ)

ด่านบอสเลเวล 1 | รักมือสอง

รู้เลยว่าเสื้อผ้ามือสองคือด่านบอสเลเวลแรกของฉัน เพราะติดกับความไม่ซ้ำเพื่อน และตื่นเต้นกับราคาทุกที หลังจากวันนั้นก็พยายามไม่ไปเดินเรื่อยเจื้อยใกล้ๆ เพราะแม้จะชอบเดรสตัวที่ซื้อมาก็เถอะ แต่พอมารวมกับเสื้อผ้าที่มี มันก็กลายเป็นแค่ ‘อีกชุดนึง’ อยู่ดีนั่นเอง

กะจะจบธันวาคมสวยๆ แต่ดันแวะไปโกดังญี่ปุ่นขายของมือสอง แม้ตั้งเป้าว่าจะไปมองหาเครื่องครัว แต่พอเจอกองกระเป๋ามือสองขายเป็นกิโล คุ้ยเล่นๆ ไม่จริงจังเป็นเพื่อนแม่ แต่ดันเจอ JilSander เรียบเท่หลงมา ลองไปชั่งก็พบว่าราคาแค่ 300 บาท นั่นไง, ผ่านด่านบอสไม่ได้ซะที

แต่ก็จบปี 2019 ด้วยความตั้งใจว่าจะไม่ซื้อกระเป๋าอีกแล้วแทน และ 2020 นี้ จะจริงจังให้มากขึ้นนะ!

ด่านบอสเลเวล 2 | บรรยากาศมันพาไป!

แพ้ทางบรรยากาศโฮะเฮะ ที่ทุกคนเอาข้าวของจากบ้านตัวเองมาเปิดท้ายขายของ กับเอาสินค้าน่ารักที่ตั้งใจทำมาอวดกัน รู้เลยว่าเรายังต้องฝึกอีกมากที่จะผ่านด่านนี้ไปให้ได้ (หลังๆ เลยไม่ค่อยไปงานแฟร์ที่แพ้ชัวร์ๆ)

จนโควิด ไปไหนไม่ได้ ชีวิตก็เปลี่ยนเหมือนกันนะ จากที่ชอบใส่เดรสรุ่มร่าม หรือเสื้อผ้าเยอะหลายเลเยอร์ ก็กลายมาใส่กางเกงขายาวกันยุงกัด กับเดรสยืดย้วยเก่าๆ นิ่มๆ ที่ไม่ต้องรีด เฮ้ย! ก็ได้นี่หว่า (หลังกลับไปทำงาน ออกไปเจอลูกค้า ก็เริ่มแมตช์ชิ้นไม่ต้องรีดออกไปนอกบ้านกับเขาบ้าง นับเป็นการปลดล็อกความคิดที่ว่าต้องใส่เสื้อผ้าเรียบๆ เท่านั้น นอกจากประหยัดแรง ยังประหยัดไฟด้วยนะ)

ด่านบอสเลเวล 3 | ชุดใหม่ในกล่องของขวัญ

นอกจากได้ของขวัญวันเกิดเป็นชุดใหม่ หลังกลับไปเดินห้างได้ แม่ผู้อัดอั้นใจที่ไม่ได้ช้อปเลยขอซื้อชุดใหม่ราคาเซลให้ชุดนึง

ฉัน: แต่หนูอุตส่าห์ไม่ซื้อมาได้เป็นปีแล้วนะ
แม่: อันนี้แม่ซื้อให้
ฉัน: ภารกิจล้มเหลวกันพอดี
แม่: ทำไปทำไมล่ะ

จริงๆ คำถามแม่ก็ชวนคิดนะ ว่าจะบำเพ็ญทุกขกิริยาทำไม เราหยุดซื้อคนเดียวช่วยอะไรได้เหรอ ก็อาจจะน้อยมาก, แต่ก็ดีกว่ามั้ง

และอันที่จริง ชุดที่แม่ซื้อให้นี่ก็ดีใจมากนะ เพราะตอนมันเพิ่งออกใหม่ก็อยากซื้ออยู่เหมือนกัน แต่กัดฟันทำเป็นไม่สนใจไปงั้นเอง

ด่านบอสเลเวล 4 | หาทางคลี่คลาย

เอาจริงๆ ตอนตั้งต้นว่าจะไม่ซื้อเสื้อผ้าใหม่ ก็ไม่ได้ขีดกรอบตั้งอกตั้งใจว่าจะต้องทำให้ได้ตลอดปี หรือจะทำตลอดไป แค่อยากจะดัดนิสัยช่างช้อป ไม่ให้เอะอะซื้อ เอะอะสั่ง เหมือนเมื่อก่อน ซึ่งพอทำมาปีกว่าๆ เฟลบ้าง ฟูบ้าง ก็พบว่ามันดีกับตัวเอง ในแง่ประหยัดเงิน และเลิกช้อปปิ้งเวลาเครียด เหงา เศร้า หรือโกรธได้ซะที

แม้ยังวัดผลชัดเจนไม่ค่อยได้ว่ามันดีต่อโลกบ้างไหม ทั้งในแง่ลดการใช้แรงงานทาสยุคใหม่จากอุตสาหกรรมฟาสต์แฟชั่น หรือเราคนเดียวมันลดการใช้ทรัพยากรได้ขนาดนั้นเลยเหรอ แต่ก็พอจะคลำเจอว่าเราทำสิ่งนี้ทำไม อย่างน้อยกิจกรรมนี้ก็ได้ติดตั้งทักษะ ‘คิดหลายตลบ’ เวลาจะตัดสินใจซื้ออะไรสักชิ้น เลยคิดว่า งั้นอาจถึงเวลาที่เรากลับมาเดินสายกลาง ถ้าจำเป็นต้องใช้ ก็ไม่ต้องดื้อดึง

ฉันเริ่มมองหาเสื้อผ้าเรียบๆ ใส่ได้นาน ใส่ไปเจอลูกค้าแล้วน่าเชื่อถือ, เป็นสีมงคลด้วยก็ดี เผื่องานยากๆ จะง่ายขึ้นบ้าง (ฮา)

ด่านบอสเลเวล 5 | น้องงองในห้องลองเสื้อ

พอติดตั้งโปรแกรมคิดหลายตลบสำเร็จ จากที่เคยซื้อเสื้อผ้าโดยไม่ลอง ชอบแล้วเอาเลย ฉันก็เริ่มเข้าห้องลองเสื้อกับเขาดู แล้วก็พบว่าห้องลองเสื้อเป็นด่านวัดใจที่ดี การถอดชุดเก่าออกเพื่อลองชุดใหม่เป็นกระบวนการถามใจเธอดู สวยเหรอ ดีใช่มะ เห็นพุงป่องๆ นั่นไหม ไม่เหมาะกับชุดนี้หรอกมั้ง หรือชุดที่ใ่ส่มาสวยกว่าชุดที่ลองใหม่อีก ฯลฯ บางทีก็งงใจว่าฉันคนเก่าหายไปไหน และคำตอบที่ได้จากการเข้าห้องลองเสื้ออาจไม่ใช่การซื้อเสมอไป

ด่านบอสเลเวล 6 | ชุดออกงาน

บทสนทนากับเพื่อนสาวเวลาได้การ์ดเชิญไปงานแต่ง (หรือมีวาระสำคัญอื่นๆ ให้แต่งตัวสวยกว่าปกติ) ก็คือการถามกันว่า “ซื้อชุดใหม่หรือยัง” เพราะนอกจากจะไม่อยากใส่ซ้ำ กลัวเพื่อนในหน้าฟีดจำได้ ก็ยังมีเรื่องว่าชุดที่มีสีไม่ตรงกับธีมของงาน แต่ฉันก็มักจะบอกเพื่อนที่กังวลเกินไปว่า ใส่อะไรก็ใส่ไปเหอะ ไม่มีใครสนใจเราขนาดนั้นหรอก (แต่ถ้าชอบที่ได้แต่งตัวสวยไว้ถ่ายรูป ก็แล้วแต่ล่ะนะ)

สำหรับฉัน ผู้ถึงจะมีเสื้อผ้าเยอะ แต่มีชุดออกงานจำกัดจำเขี่ยมาก เพราะไม่ค่อยชอบเสื้อผ้าดีเทลหรูหรา หรือคัตติ้งผู้ญิ้ง ผู้หญิงเท่าไหร่ ข้ออ้างอย่างการซื้อชุดใหม่ไปงานแต่งเลยใช้ไม่ได้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร ชุดเดิมๆ ใส่วนซ้ำไป 4-5 งานจึงเป็นเรื่องที่ไม่เคยขวยเขิน บางทีชุดที่มีสีไม่ตรงกับธีม (ที่ออกจะพิสดาร) ฉันก็ทำเป็นหัวเราะเขินกับแขกในงานว่า “อ้าว เราทำการ์ดหาย เลยไม่รู้ธีมเลย” (แต่ก็เลือกใส่สีเรียบๆ กลืนๆ กับผนังห้องไปน่ะนะ)

ด่านบอสเลเวล 7 | ชุดเก่ง

พอไม่ได้ซื้อชุดใหม่ ก็เริ่มเห็นคุณค่าของชุดเก่งใส่บ่อยมากขึ้น เริ่มเข้าใจสามีที่ใส่เสื้อยุ่ยขาดเป็นรูนอนเพราะมันนุ่มกว่าเสื้อตัวไหน หรือทิ้งรองเท้าผ้าใบที่ใส่จนพื้นสึกไม่ลงด้วยผูกพันกันมา (ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันไม่ค่อยรู้สึก เพราะมีเสื้อผ้าให้เวียนใส่มากมาย บางตัวใส่แค่หนสองหนด้วยซ้ำ จะเอาอะไรมารัก)

แต่พอได้กลับมาใส่ชุดเดิมบ่อยกว่าเก่า จับทางได้ว่าเราชอบหยิบชุดไหนมาใส่เวลาใด เดรสตัวนี้เหมาะที่สุดในวันนั้นของเดือน สีเข้มไม่ต้องกลัวเลอะ ไม่รัดพุง ผ้าลื่นนุ่มผิว เดรสตัวนั้นใส่ไปเจอลูกค้าแล้วมั่นใจ เพราะดูเพี้ยนนิดๆ ลูกค้าจะได้ทำใจว่ากำลังดีลกับอะไรอยู่ (ฮ่า)

ด่านบอสเลเวล 8 | เป็นแม่ค้า

จบปีด้วยการลองเป็นแม่ค้าเปิดท้ายขายของที่ Happening Make a Wish Market ซึ่งก็ขายดิบขายดีเพราะขายถูกมากเหมือนไม่อยากขนอะไรกลับ แต่ขณะเดียวกันก็ต้องต่อสู้เชิงจิตใจสูงมาก เสื้อผ้าที่เอามาขายก็ชอบทุกตัว แต่คิดว่าจะไม่ใส่แล้ว อยากเจอคนที่ชอบมันจริงๆ มากกว่าใส่ถุงบริจาค แล้วงานแบบนี้มีแต่ของน่ารักอยู่แล้ว แต่การจะซื้ออะไรเท่ากับหักล้างหลักการเอาของมาขายเพื่อให้บ้านโล่งขึ้นนะ!

ระหว่างเถียงกันในหัว แวะไปเดินดูเสื้อผ้าคันข้างๆ เจอเสื้อไหมพรมสุดน่ารักที่แพ้ทาง ชอบมากแบบจะจ่ายเงินอยู่แล้ว แต่ก็รู้นะว่าไม่ได้ตอบโจทย์เสื้อผ้าดี ใส่ได้นาน หรือมีฟังก์ชั่นใดเพิ่มเติมจากเสื้อผ้าที่มี โอ้ย ทำไงดี ทำไมกลับไปอยู่ด่านบอสเลเวล 2 ล่ะ

ก็เลยซื้อเดรสมือสองร้านเดียวกันมาแทน
อืมม… จะไปอวดใครเขาได้ว่า enlighten!

ด่านบอสเลเวล 8 | Slow Fashion

นับนิ้วปิดปี บราทำมือแบรนด์ Younglek Under ที่สั่งไว้ 6 เดือนก่อนเสร็จพอดี (ใช้เวลาทำนานเพราะต้องส่งไปให้ช่างเย็บและช่างย้อมทำกันทีละขั้นตอน แต่ฉันไม่รีบอยู่แล้วเลยรอแบบสโลว์ได้) นับว่ามาเสร็จได้จังหวะให้ฉลองปีเฉาด้วยนมย้อมฝาง เย่!