ผักไม่สวยก็มีที่ยืนในจานได้!

จนถึงวันนี้ ตัวเลขนี้ไม่ได้ขยับลดไปไหน และเหล่าพืชผักหน้าเบี้ยวก็ยังคงไม่มีที่ยืนบนชั้นในซูเปอร์มาร์เก็ต หรือแม้แต่บนแผงของตลาดใกล้บ้านเหมือนเคย ต่อให้พวกมันหลุดรอดมาให้เราเห็นอยู่บ่อยๆ แต่ด้วยความบิดเบี้ยวกับรอยเปรอะเปื้อน ก็มักจะทำให้พวกมันถูกมองข้าม โดนทิ้งไว้เศร้าๆ บนชั้น แล้วสุดท้ายก็ต้องไปจบชีวิตอยู่ในภูเขาขยะที่ไม่ได้รับการย่อยสลายอย่างถูกต้องอยู่ดี

แม้จะบอกว่ามีพืชผักที่เสียหายไประหว่างทางก่อนจะมาถึงมือเรามากมาย ทั้งจากการเน่าเสียติดต้น หรือกระบวนการขนส่งที่กินเวลานาน แต่ไม่น่าเศร้าไปหน่อยเหรอ ที่แอปเปิ้ลบางลูกต้องถูกโยนทิ้งเพราะแค่ไม่ได้มีสีแดงสด แครอทจำนวนหนึ่งถูกคัดตกรอบเพราะมีสองขา ไหนจะมันฝรั่งบิดเบี้ยว หรือเห็ดราคาแพงหลายชนิดที่อดเดินทางเข้าภัตตาคารหรูแค่เพราะมีรอยขีดข่วนนิดเดียว

ขอย้ำอีกครั้งว่าพวกมันไม่ได้รสชาติไม่ดีหรือกินไม่ได้ แค่ไม่สวยเท่านั้นเอง!

ช่วยชีวิตออกจากตู้แช่ในซูเปอร์มาเก็ต

จริงๆ แล้วซูเปอร์มาร์เก็ตก็มีพืชผักหน้าเบี้ยวหลุดรอดมาเยอะพอสมควร แต่ก็อาจจะไม่ได้มีหน้าตาผิดแปลกจากผักปกติสักเท่าไหร่ ด้วยมาตรฐานสินค้าที่ตั้งไว้ค่อนข้างสูง จากการสำรวจซูเปอร์มาร์เก็ตในสหรัฐอเมริกา พบว่ามีผลไม้กว่า 20 เปอร์เซ็นต์ ที่ส่งให้ห้างร้านไม่ได้มาตรฐาน แค่เพราะผลไม้บางลูกเล็กหรือใหญ่จนเกินไป จนต้องปัดตกจากกระบวนขนส่ง และนั่นส่งผลให้เกษตรกรสูญเสียรายได้ไปอีกมหาศาล

เท่าที่เราลองเดินสำรวจซูเปอร์มาร์เก็ตแถวบ้านมา เราก็ผักที่ไม่ค่อยสวยหลุดมาเหมือนกันทั้งแครอทเบี้ยว หัวไชเท้าไซส์ประหลาด มันเทศมีขางอก ซึ่งทั้งหมดที่ว่ามาเราไม่กิน พวกมันก็เลยอดกลับบ้านมาด้วยกันอย่างน่าเสียดาย แต่เราก็ได้ช่วยมันฝรั่งที่มีแขนสั้นและผองเพื่อนกลับมาผัดเนยกินที่บ้าน พอตัดมันฝรั่งออกเป็นแว่นๆ ก็ดูไม่ออกแล้วว่ามันมีรูปทรงบิดเบี้ยว สามารถเอามาทำอาหารได้ปกติเลย

ช่วยชีวิตจากแผงผักสดในตลาด

ช่วยชีวิตสดๆ จากต้นในสวนหลังบ้าน

บ้านก็มีส่วนที่เราเผลอปล่อยให้พวกมันเน่าเสียไปอย่างไร้ค่ามากอยู่เหมือนกัน 

หลังจากสืบข้อมูลจากยายผู้เป็นคนทำอาหาร ก็ได้ความว่ามะนาวสีน้ำตาลแบบนี้เป็นมะนาวที่ใกล้แห้งแล้ว เก็บไม่ทัน แต่ใช่ว่าจะกินไม่ได้นะ แค่น้ำอาจจะน้อยและแห้งกว่ามะนาวทั่วไปหน่อย ซึ่งวันที่เราเจอมะนาวลูกนี้ก็เป็นวันที่ที่บ้านทำต้มยำกินพอดี เพราะฉะนั้นมะนาวแห้งๆ แบบนี้เลยไม่มีปัญหา บีบน้ำออกมาก็พอได้ ส่วนรสชาติก็เปรี้ยวจี๊ดเหมือนเดิม ไปเจอกับมะนาวลูกอื่นๆ ที่ยังดีอยู่ก็ได้น้ำมะนาวเยอะพอจะทำกับข้าวพอดี

อยากเป็นนักกู้ชีพ จะช่วยชีวิตพืชผักหน้าเบี้ยวได้ที่ไหนอีกบ้าง?

ส่วนใครที่คิดว่าการช่วยชีวิตผืชผักหน้าเบี้ยวจากตลาดหรือซูเปอร์มาร์เก็ตเป็นด่านที่เบสิกไป แล้วอยากลองช่วยเหล่าพืชผักให้จริงจังมากขึ้น เราก็ขอแนะนำให้ลองไปซื้อผักโดยตรงกับเกษตรกรในพื้นที่ต่างๆ เพราะเกษตรกรส่วนใหญ่จะขายผักแบบไม่ได้คัดหน้าตามากนัก แต่ไม่ต้องกังวลนะ เพราะยังไงคุณภาพก็ยังยอดเยี่ยมเหมือนเดิมแน่นอน วิธีการนี้นอกจะได้อุดหนุนเกษตรกรตรงๆ โดยไม่ต้องผ่านคนกลางแล้ว ยังเป็นการช่วยลดขยะจากผลไม้ที่อาจถูกคัดทิ้งระหว่างทางไปได้ด้วย

แต่อย่าลืมนะ ก่อนตัดสินใจซื้อวัตถุดิบเข้าบ้าน เราก็ควรตั้งสติให้ดีก่อน อย่าเผลอช่วยชีวิตกันเพลิน ซื้อมาเยอะเกินจนกินไม่ไหว สุดท้ายผักจำนวนหนึ่งเลยต้องไปนอนเหงาๆ ในตู้เย็นต่อจนเน่าเสีย แบบนี้แทนที่จะได้ลดขยะ ก็เลยกลายเป็นการช่วยเพิ่มปริมาณขยะแทนโดยไม่ได้ตั้งใจ น่าเสียดายกว่าเดิมอีก!