ไปเช็กชื่อ Public Space ที่กำลังฮิต แล้วพบว่า…

มาค่ะ!
#สวนเบญจกิติ #Skywalk 

เราเมนสวนนี้ ตามติดมาตั้งแต่ตอนประกาศว่าจะขยายพื้นที่โรงงานยาสูบให้เป็นสวนสาธารณะ แวะไปด้อมๆ มองๆ ตั้งแต่พี่ยามยังไม่ให้เข้า ดั้นด้นรีบไปชิมตั้งแต่เขายังไม่เปิดสกายวอล์กให้เดิน จนมาถึงวันที่รถติดหน้าสวนเพราะต่อแถวมาเช็กอินที่ใหม่ เห็นผู้คนขวักไขว่เต็มสะพานแม้ในตอนแดดแจ๋ (แน่นอน เห็นบัณฑิตใหม่หอบครุยมาถ่ายภาพรับปริญญา) ยิ่งในช่วงที่ลมหนาวยังทำงานช่วงปลายปี บอกเลยว่าบรรยากาศคึกคักนี้ทำให้ชุ่มชื่นหัวใจ และยืนยันเสียงดังกับเราว่าคนกรุงเทพฯ ไม่ได้ต้องการแค่ห้าง ยิ่งแม้แต่ตอนอากาศเริ่มร้อนฉ่า คนก็ยังไม่ซาลงไป ใครบอกว่าพวกเราเอาแต่เสพติดเครื่องปรับอากาศ ต้องเปลี่ยนคำพูดแล้วนะ! 

ในแง่สเปซ ต้องชื่นชมคำโตว่าดีงามและเหมาะเจาะ การสร้าง wet land มันเหนือความคาดหมายของสวนสาธารณะแบบเดิมๆ ของเราไปมาก และเมื่อได้ฟังการคัดเลือกพันธุ์ไม้ การมองการณ์เรื่องพื้นที่รับน้ำ หรือการสร้างอัฒจันทร์ที่รองรับกิจกรรมมากกว่าการออกกำลังกาย ยิ่งรู้สึกยืดอกภูมิใจได้ว่ากรุงเทพฯ ก็มี Public Space เท่ๆ กับเขาเสียที

ข้อดีอีกข้อคือเป็นสวนที่เข้าถึงง่าย รถเมล์มี mrt จ่อหน้า bts พอเดินไหว หรือคนขับรถมา ก็มีที่จอดรองรับกว้างขวางและปลอดภัย แต่ก็ตามประสาพื้นที่กว้างใหญ่ เวลาฟ้ามืด จุดอับที่ต้นไม้สูงๆ แสงส่องไม่สว่างพอ การไปเดินคนเดียวก็ควรเปิดโหมดระวังตัวและหลีกเลี่ยงจุดอับจุดเปลี่ยวด้วยนะ 

มาค่ะ!
#อุโมงค์มหาราช #วัดพระแก้ว

ดราม่าไปไวมาไวเมื่ออุโมงค์ทางลอดวัดพระแก้วเฟสแรกเปิดใช้ คือการที่ไม่มีหลังคาคลุมบันไดเลื่อนแล้วมีคนกังวลว่าไฟจะดูดคนใช้ไหม บุลลี่กันไป บุลลี่กันมาตามประสาชาวเน็ต แต่สำหรับเรา มันไม่ใช่ประเด็นที่เราติดใจ เพราะสิ่งที่เราสงสัยต้องรีบไปลองลอดจริงที่เพิ่งเปิดอุโมงค์เฟสแรกไปสดๆ ร้อนๆ! 

เราเริ่มต้นเช็กอินที่ลานท่าช้างข้างราชนาวีสโมสร ซึ่งเป็นจุดที่ถูกจัดการอย่างเอี่ยมอ่อง ลานลั่นทมรุงรังไปด้วยแผงขายของถูกกลบฝังกลายเป็นลานกว้าง มีต้นไม้ มี installation รูปช้าง มีสเปซเชื่อมต่อไปยังท่าช้างที่ยกสูง โอ่อ่ามีมาตรฐาน ด้านหลังเชื่อมต่อกับคอมมูนิตี้มอลล์ที่รอเปิดใหม่ ตึกเก่าแก่รีโนเวตใหม่เอี่ยม ดูศิวิไลซ์เอามากๆ เห็นพี่ๆ น้าๆ ลุงๆ แม่ๆ สนุกกับการเชลฟี่กันยกใหญ่ก็ยิ้มกว้างไปด้วย  

และเมื่อเราลงบันไดเลื่อนไป นอกจากความเย็นฉ่ำของแอร์คอนดิชั่นใหม่เอี่ยม ห้องน้ำสะอาดสะอ้าน ความโอ่โถงและจริตประดับตกแต่งฟีลลิ่งทางเดินรถใต้ดินสถานีแปลงนาม ยังมีนิทรรศการเกี่ยวกับกำแพงเมืองและวัดวังในย่านอยู่ที่ผนัง ให้ไล่สายตาดูไปเดินไป แต่ไม่นานเท่าไหร่ก็มาถึงทางขึ้นสู่ผิวโลกอีกครั้ง และ ณ จุดนั้น บอกเลยว่าเราช็อกเมื่อตระหนักได้ว่า ทางลอดพาเรามาโผล่แค่อีกฝั่งถนน ไม่ได้เชื่อมไปถึงทางเข้าวัดพระแก้วอย่างที่คิดไว้ 

พูดตามตรง เราอดตั้งคำถามว่าถ้าจะลอดแค่นี้ มันคุ้มค่ากับงบ 1.1 พันล้านจริงเหรอ เอาจริงๆ มันก็สบายและเย็นดี (ในระยะสั้นๆ) แต่พอลองคิดว่าถ้าจะทำเพื่อคนเดินจริงๆ ทำไมไม่เชื่อมต่อแต่ละอุโมงค์เข้าด้วยกัน (โครงการนี้ มีอุโมงค์หลักตรงสนามหลวงข้ามมาขึ้นหน้าทางเข้าวัดพระแก้ว และมีจุดย่อยที่ถัดออกมาไม่ไกลหน้าไปรษณีย์หน้าพระลาน) เท่าที่ดูผังตอนนี้ เข้าใจว่าเราลอดใต้ถนนขึ้นมาเจอแดดเปรี้ยงบนฟุตบาทเพื่อเดินไปเข้าประตูวัดพระแก้วอยู่ดี คือถ้ามันเชื่อมกันไม่ได้ด้วยเหตุผลทางวิศวกรรม ก็ไม่ต้องทำจุดลอดแสนสั้นหลายๆ จุดให้เปลืองงบประมาณไหม อยากจะมีจุดพักนักท่องเที่ยว ห้องน้ำห้องท่าอะไร ก็มีไปจุดเดียวพอไหมล่ะ!

มาค่ะ!
#สะพานเขียว #สวนลุมพินี

อย่าดูถูกพลังอินสตาแกรมาเบิล! 

เมื่อสะพานเขียวเก่าๆ น้ำเจิ่ง จุดเปลี่ยวเยอะ ที่สร้างมาตั้งแต่ปี 2543 ได้รับการรีโนเวตใหม่เมื่อปีก่อน จุดเชื่อมต่อรกร้างก็กลายมาเป็น Public Space สุดป๊อปที่ใครๆ ก็พากันมาถ่ายรูป ‘ให้เหมือนไม่อยู่เมืองไทย’ แม้จะเป็นจุดขายที่วกวนไปสักนิด แต่ก็เข้าใจได้ คนมันคิดถึงญี่ปุ่นอะเนอะ

แต่นอกจากสเปซถ่ายรูปขึ้น เราว่าสิ่งที่น่าสนใจของทางวิ่งและทางจักรยานนี้ คือมันทำให้เรารู้ซึ้งถึงพลังของ walkable city สำหรับคนที่วนเวียนอยู่ย่านสุขุมวิท ใช้รถไฟฟ้าบ่อยๆ บอกเลยว่าตื่นเต้นใจตอนค้นพบเส้นทางนี้ครั้งแรก ทั้งที่มันก็เป็นเส้นตรงเดียวกัน แต่เราไม่เคยตระหนักเลยว่ามันเดินได้ และการได้เดินมันเวิร์กอยู่เหมือนกัน ที่สำคัญ ความคึกคักของผู้คนที่มาใช้พื้นที่ ก็สร้างรายได้ใช้ชุมชนโดยรอบด้วยรอก! คือจะฟิลเตอร์ญี่ปุ่นมาจากไหน เจอร้านที่เก็บตังค์ให้เข้าห้องน้ำในบ้านและขายน้ำผ่านการชักรอก มันก็ไทยสไตล์จนต้องยิ้มออกมา! 

มาค่า!
#สวนรถไฟ #สวนวชิรเบญจทัศ

จะพูดว่าเป็นสวนฮิตก็คงพูดได้ไม่เต็มปาก เพราะน่าจะขึ้นแท่น All time favourite ไปแล้วสำหรับแฟนคลับสวนรถไฟ ที่ผูกพันกันตั้งแต่สมัยมาเดตแรก ยันแต่งงานมีลูกกันไปแล้วหลายต่อหลายคู่ หรือบางคู่ ก็พาลูกมาหัดขี่จักรยานที่นี่กันด้วยซะเลย!

แต่จุดเก๋ที่ยังดึงดูดผู้คนให้มาเช็กอิน นอกจากทุ่งทานตะวันและตาเบบูญ่าที่ระบายสนามหญ้าให้กลายเป็นสีชมพู ก็มีทางจักรยานสีเขียวจุดที่เลียบบึงน้ำนี่แหละที่ต้องมาโพสท่ากันซะหน่อย เพราะแลนด์สเคปแปลกตา เป็นสะพานเขียวสาขา 2 ได้เลยทีเดียว แต่เพราะเป็นทางที่แคบอยู่สักหน่อย และถูกสร้างมาเพื่อเป็นเลนจักรยาน จะโพส จะเซลฟี่มุมไหน ก็ระวังจักรยานด้วย 

อีกสิ่งหนึ่งที่เราว่าดีของสวนรถไฟคือการจัดการความมหาชนได้ดี แยกทางวิ่งกับทางจักรยานออกจากกัน ซึ่งลดปัญหาไปได้มาก แถมยังมีทางหลักที่อารีต่อเด็กและคนชราให้เดินได้ง่ายๆ เดินทางก็จัดว่าสะดวก มีรถไฟฟ้าและรถใต้ดินที่เดินต่อพอสะดวก ความยากอาจจะมีแค่ถ้าอยู่จนค่ำ แต่ยังต้องวนกลับมาคืนจักรยานที่ลานจอดรถ แล้วเดินดุ่มเพื่อไปใช้ขนส่งสาธารณะอีกเฮือกใหญ่ มืดๆ ค่ำๆ ก็ต้องระวังอีกเหมือนเดิม 

มาค่า!
#สวนลอยฟ้าเจ้าพระยา #สะพานด้วน

สารภาพว่าเรามาสวนนี้ตอนตลาดวายแล้วนิดหน่อยเพราะนั่งรถผ่านตรงสะพานทีไรก็รู้สึกว่ามันน่าจะร้อนฉ่าและไม่น่าจะชิลล์ แต่พอรอให้แดดร่มลมพัดแล้วไต่บันไดขึ้นมาก็พบว่ามันไม่ได้แห้งแล้งเหี่ยวเฉา ด้วยสเปซที่ออกแบบมาดี นอกจากต้นไม้ใหญ่ที่ไม่เยอะมาก ก็ยังมีไม้พุ่มทนร้อน ไม้ดอกทนแดด แซมสมุนไพรและพืชผักสวนครัวประปราย (อันนี้มีรอดบ้าง ไม่รอดบ้าง) ที่เติมชีวิตชีวาให้อดีตสะพานด้วนแข็งทื่อได้ดี และที่ดีที่สุด คือวิวแม่น้ำเจ้าพระยาแบบพาโนราม่าสองฟากฝั่งที่ชวนให้หย่อนตัวลงนั่งรอดูพระอาทิตย์ตกได้อย่างสบายใจ

พอมันไม่ได้ฮิตจนเต็มไปด้วยนักบันทึกภาพ เราจึงเห็นชีวิตที่เข้าจังหวะกับสวนลอยฟ้าระดับกำลังดี มีแก๊งวัยรุ่นและคู่แฟนกระหนุงกระหนิงที่คงมาเดินเล่นปากคลองตลาดหรือคลองโอ่งอ่างแล้วเลยมาลองใช้พื้นที่ มีนักปั่นจักรยานที่แวะมานั่งพักกินน้ำให้หายเหนื่อย และมีคนมาตั้งใจใช้ช่วงเวลานี้นั่งอ่านหนังสือจริงจัง และถ้าลงมาข้างล่าง สวนใต้สะพานก็มีการจัดการเป็นพื้นที่ออกกำลังกายที่คึกคักกำลังดี เป็นพื้นที่สาธารณะของคนในชุมชนย่านนี้ได้แท้จริง ก็เลยยิ่งชวนให้ยินดีไปด้วย  

มาค่า!
#คลองโอ่งอ่าง #สะพานหัน #สะพานเหล็ก 

การกดปุ่มรีเซ็ตความยุ่งเหยิงของสะพานเหล็กและสะพานหัน แล้วก็บรึ้ม! กลายเป็น #คลองโอ่งอ่าง ผลงานชิ้นโบแดงของรัฐบาล คสช มันเป็นเรื่องที่ก่อกวนหลายความรู้สึกในจิตใจพอสมควรนะ คือมันก็สะอาดสะอ้านดี เปลี่ยนความรุงรังเป็นความเรียบร้อยได้เหมือนเสกมา แถมยังดึงให้ผู้คนอยากลองมาใช้พื้นที่สาธารณะแห่งนี้กันอีกครั้ง พายเรือคายัค ฟังดนตรี ช้อปในถนนคนเดินเพลินใจ ฯลฯ

แต่ แต่ แต่ สิ่งที่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจรู้สึกเห็นดีเห็นงาม คือไวบ์ที่มันยังไม่ลงตัวสักทีของย่าน แม้จะใช้เวลาเปลี่ยนผ่านจากยุค คสช มาเป็นยุคพลังประชารัฐ ก็ยังไม่ดีขึ้น ทัั้งๆ ที่ร้านอาหารอินเดียได้ที่ริมคลองขายโรตีจิ้มแกงดูน่าอร่อย ร้านอาเจ้ อาม่ายอดฮิตได้เปิดหน้าร้านขายเมนูเด็ดหลากหลาย มีสตรีทอาร์ตเท่ๆ ให้ถ่ายรูปในย่าน มีร้านกาแฟสเปเชียลตี้บรรยากาศบ้านๆ ให้นั่งด้วย แต่ความหงอยๆ งงๆ มันยังอยู่ ผู้คนมาเดินเล่นแบบแกนๆ ถ่ายรูปแป๊บๆ แล้วกลับ ร้านรวงในถนนคนเดินไม่คึกคักพอจะดึงผู้คนเพราะข้าวของที่ขายก็ไม่ได้มีอัตลักษณ์อะไร คือรู้สึกได้ถึงความพยายาม และก็รู้สึกได้ถึงความไม่เข้าจังหวะกันซะที ได้แต่ภาวนาให้คนในชุมชน พ่อค้า แม่ขาย และทีม กทม. ที่แวะมาตรวจงานบ่อยๆ เจอจุดพอดิบพอดีแบบไม่ต้องจัดตั้งซะทีเถอะ